UITZICHT

Karl Georg Staffan Björk (Huskvarna, 1974)

Als Zweed in Nederland mist Björk de natuur van zijn thuisstreek in het midden van Zweden: een woest, gevarieerd landschap met uitgestrekte bossen, steile berghellingen, bijzondere flora en fauna, heftige seizoenswisselingen, vele geuren, geluiden en stilte.

“Toen ik jonger was zaten mijn vrienden en ik in de zomer vaak op een berghelling biertjes te drinken en naar het uitzicht te kijken. Het is bijzonder en meditatief om enkele kilometers onafgebroken vrij zicht over een groot meer te hebben, om naar de zonsondergang te kijken, of vanuit een vogelperspectief de beweging van de stad te volgen.”

Dit gemis weegt gelijk op met zijn fascinatie voor het Nederlandse landschap – een landschap dat grotendeels kunstmatig is – gebaseerd op landaanwinning, strikte planning en een maximale benutting van grond voor woningbouw, landbouw, vervoer en recreatie. Deze instelling heeft geleid tot interessante fenomenen geschapen zoals het stationseiland waarop Amsterdam Centraal is gebouwd en polders en droogmakerijen zoals Buikslotermeer en Flevoland.

Gebaseerd op deze mix van gemis en fascinatie creëerde Björk ‘Uitzicht’. Via de installatie wil hij als Zweedse allochtoon een bijdrage leveren aan de semi-kunstmatige samenleving door een herinnering uit zijn tienerjaren te transformeren tot een reëel deel van Amsterdam. ‘Uitzicht’ vormt zo een Zweeds antwoord op de Hollandse polder: een kunstmatige bergtop middenin een Amsterdamse stadswijk, zo’n 5 meter onder de zeespiegel. De basisstructuur van de bergtop wordt gevormd door de vloeren en muren van zijn atelier.

Iedereen wordt uitgenodigd om op de sculptuur plaats te nemen en in gedachten een eigen uitzicht voor te stellen. Een uitzicht gebaseerd op de toeschouwers’ indruk van het plotselinge onnederlandse landschap.

“Zo vormt de installatie een scenografie voor mijn persoonlijke herinnering die tegelijkertijd is in te vullen met ervaringen van de toeschouwer.”